Oglądam seriale. Jako, że żyję w Rosji od dawna stawiałem sobie zadanie – oglądać też seriale rosyjskie. I tu pojawiał się problem – po prostu się od nich odbijałem. Niby te seriale nie były jakoś bardzo złe, ale ie były też na tyle dobre, żeby nie tracić na nie czasu. Wypełniały czas bez jakiegoś większego sensu, więc po kilku odcinkach zazwyczaj rezygnowałem. Podobnie jak 90% seriali na Netflixie, tylko bez tych sztuczek które nawet przy średnim serialu każą ci zostać “jeszcze ten jeden odcinek”.
Aż zobaczyłem Cziki (Чики).
Wyobraźcie sobie rosyjskie “Ranczo” – opowieść o prowincji, dodajcie trochę “Pitbulla” – z jego codziennością życia przestępczego, tu i tam wrzućcie jeszcze Kozaków i ruską beznadzieję rodem ze Zwiagincewa (“Lewiatan”, “Niemiłość”) a całość akcji niech dzieje się na rosyjskim południu. Czymś takim są Cziki. Główny wątek opowieści to historia czterech byłych prostytutek, które postanawiają otworzyć fitness klub w prowinjonalnym miasteczku na południu Rosji (pewnie gdzieś w Krasnodarskim kraju, może niedaleko samego Gelendżyka). Miasto jest na tyle małe, żeby każdy w nim znał każdego, ale na tyle duże, żeby działały w nim conajmniej dwie grupy przestępcze. W mieście jest cerkiew z batiuszką o nieprostej przeszłości, jest posterunek policji z uczciwym ale mało śmiałym posterunkowym, są wspomniani przedstawiciele podziemia. Co tu się może wydarzyć?
SCENARIUSZ
A no nie aż tak dużo. Dzieje się tu głównie zwykłe, codzienne życie. Zmagania z surową rzeczywistością. Nieoczekiwane problemy i próby wyplątania się z nich. Jako, że serial jest rosyjski to problemów jest dużo a i sporo z nich takich, które nie nadają się do rozwiązania. Mimo to bohaterowie (głównie bohaterki) przedzierają się przez tą rzeczywistość z uporem, godnością i uśmiechem. Każdy tutaj jest jakiś – ze swoimi problemami i przywarami – niemal każdy mierzy się z nimi i je przełamuje. Wszyscy są autentyczni. Żanna – porywcza, energiczna, niedostępna i zdeterminowana. Sveta – radosna i empatyczna. Marina – opiekuńcza, analityczna. Luba – prostolinijna i pracowita. Policjant mierzy się ze swoim brakiem odwagi. Kryminalista Anton – przeciwnie, stara się opanować agresję. Świetne są postacie dzieci. Nawet kozak Daniła – opętany złymi mocami momentami cały czas zdaje się szarpać z nimi. To tacy bohaterowie, który są zupełnie inni od ciebie, ale z chęcią poszedłbyś z nimi na piwo albo nad jezioro.
AKTORKI I AKTORZY
Cała główna obsada serialu to nowe twarze. Nowe w takim formacie, ale uważnym obserwatorom rosyjskiej kultury mogły już wpaść w oko. Mamy więc przede wszytskim Irinę Gorbeczową – aktorkę urodzoną w Mariupolu, który polski widz może kojarzyć z filmu Arytmia, w Rosji szerszej publice znana jest z krótkich formatów komediowych w instagramie. Obok niej kolejna świeża gwiazda internetu – Anton Lapenko (w serialu policjant Jura), odkryty przez nią ledwie dwa lata temu. Do tego trzy główne bohareki – Marina, Luba i Sveta – grane przez młode, szerzej nieznane aktorki o charakterystycznej urodzie i scenicznej energii. Nie ma tu gwiazd, nie ma Daniły Kozłowskiego, jest dużo świeżości.
Wspaniała czołówka serialu z muzyką Iwana Dorna
OBRAZKI
Południe Rosji jest bardzo fotegeniczne – pola słonecznika i zbóż, szaszłyki, zwierzęta hodowlane, arbuzy, nieco wysuszona roślinność, różnokolorowe kreacje i wszystko to skąpane w południowym, leniwym słońcu. Smaku dodają szczególnie sekwencje przebitek ze “scenkami rodzajowymi” ale i cała akcja serialu kręcona jest w sposób, który mi przywodzi na myśl upalne lata na wsi w latach 90. A z resztą – zobaczcie sobie pierwszy odcinek – jest dostępny na YT z angielskimi napisami.
p.s. Cziki oskarżono już o propagandę LGBT i feminizmu – możecie potraktować to jako swoistą rekomendację 🙂
Pierwszy odcinek "Czik"
